W tabeli nr 2 zestawiono parametry przewodu złożonego z pojedynczego drutu oraz przewodów w postaci linek. Porównano budowę, średnicę zewnętrzną i pole powierzchni przekroju poprzecznego (całości, nie sumy elementów składowych – mierzonego bez izolacji) oraz opór przewodu (wyrażony w Ω/km).

Tab. 2. Porównanie podstawowych parametrów przewodów w postaci drutu i linek (n – liczba żył składających się na dany przewód)

Tabela zawiera zestawienie kolejnych numerów AWG od 4/0 [0000] do 2 oraz dalsze, parzyste pozycje do 36 włącznie. Przewody o numeracji AWG większej niż 36 nie są produkowane w postaci linek z powodu zbyt małych średnic żył, które miałyby się na taką linkę składać.

AWG powstał i pierwotnie był wykorzystywany w Stanach Zjednoczonych. Obecnie jednak zyskał na znaczeniu w skali światowej, wypierając inne systemy i standardy. Historycznie konkurencją był dla niego brytyjski system Birmingham Wire Gauge (BWG). Po drobnych modyfikacjach, pod koniec XIX wieku, BWG został zmieniony w Standard Wire Gauge (SWG), który stał się obowiązującym standardem w Zjednoczonym Królestwie. SWG znany jest również pod nazwą Imperial Wire Gauge lub British Standard Gauge. Pomimo że przyrządy pomiarowe dla SWG wyglądają niemal tak samo jak dla AWG, poszczególne numery z tych systemów miar różnią się wymiarami.

Rys. 3. Porównanie przyrządów pomiarowych dla systemu AWG (z lewej) ze standardem SWG (z prawej). Rozmiar 14 AWG ≈ 16 SWG

Jak widać na rysunku 3 rozmiar 14 w AWG jest niemal równy rozmiarowi 16 w SWG.

Podstawowa różnica pomiędzy AWG a SWG odnosi się jednak do materiału, z jakiego powinien być wykonany mierzony przewód. System amerykański został stworzony do pomiarów drutów i linek z metali i stopów nieżelaznych (niemagnetycznych) – głównie z miedzi, ale także np. z aluminium czy ze srebra. Brytyjski standard powstawał z myślą o ujednoliceniu rozmiarów drutów z żelaza. Dodatkowo system AWG określa 44 podstawowe wymiary, standard SWG przewiduje tych wymiarów 57.

Obecnie Standard Wire Gauge stracił na znaczeniu i został zastąpiony przez standard BS 6722:1986.

W krajach używających imperialnego systemu miar AWG jest powszechnie stosowany przy produkcji wszelkiego rodzaju przewodów. Tam, gdzie jest stosowany system metryczny, obecnie wykorzystuje się zarówno standard BS 6722:1986, jak i system AWG – jest to uzależnione od przeznaczenia przewodu.

Rys. 4. Przykłady przewodów opisanych wg systemu AWG oraz standardu BS 6722:1986: (a) HDMI, (b) USB, (c) przewody 5 V i 12 V z zasilacza do komputera stacjonarnego, (d) przewód elektryczny ze złączami IEC-C5

W specyfikacjach technicznych standardów dotyczących interfejsów do przesyłu danych czy zasilania są podane ścisłe wytyczne dotyczące produkcji współpracujących z nimi przewodów. Biorąc pod uwagę, że większość nowych technologii jest rozwijanych w USA (lub w ścisłej współpracy z tamtejszymi firmami), przewody używane w elektronice są produkowane przeważnie wg systemu AWG.

W sieciach komputerowych wykorzystuje się przewody UTP i FTP, których średnica pojedynczej żyły nie może być większa niż 22 AWG i mniejsza niż 24 AWG. W przypadku krótkich odcinków jest dopuszczalne stosowanie patchcordów o rozmiarze żyły 26 AWG.

W przypadku interfejsu HDMI – HDMI Working Group (twórca standardu) zaleca, by przewody Standard HDMI Cable były wykonywane z żył o rozmiarze 28 AWG, a High Speed HDMI Cable z 24 AWG. Zaleceń takich nie podano w odniesieniu do Premium High Speed HDMI Cable.

W praktyce uzależniono jednak rozmiar AWG od długości przewodu:

• w zakresie do 3 m jest zalecane stosowanie 30–28 AWG,
• pomiędzy 3 m a 10 m – 28–26 AWG,
• powyżej 10 m – przewody o numerze 26 AWG lub niższym.

Dodatkowo przy łączeniu urządzeń przesyłających duże ilości danych (np. BluRay 3D czy karty graficzne o dużej wydajności) z odbiornikami pracującymi w rozdzielczości 4K lub wyższej zalecane jest stosowanie przewodów jak najkrótszych i o jak najniższym numerze AWG.

W przypadku standardu USB produkowane są dwa typy przewodów:

• służące do transmisji danych pomiędzy urządzeniami peryferyjnymi (aparaty fotograficzne, pamięci masowe z autonomicznym zasilaniem itp.) a np. komputerem – przewody tego typu mają wszystkie żyły w jednym rozmiarze, przeważnie 28 AWG;
• zasilające podłączone urządzenie – mają one podwójne oznaczenie AWG (jak na rys. 4b) – oddzielne dla żył D- i D+ (28 AWG) oraz oddzielne dla zasilania i GND – zazwyczaj 24 AWG.

Zgodnie ze specyfikacją standardu zasilanie z portu USB powinno mieć wartość napięcia równą 5 V, z tolerancją ±5% (0.25 V). Urządzenia zasilane z portu USB (klawiatury, przenośne dyski, kamerki internetowe itp.) powinny prawidłowo pracować przy spadkach napięcia o 0.55 V do wartości 4.45 V (w przypadku standardu USB 2.0) lub o 0.6 V do wartości 4.4 V (dla USB 3.0).